Asset Publisher Asset Publisher

Historia Nadleśnictwa Wieluń

Legenda głosi, iż w roku 1283, książę Władysław Odonicz polując w tutejszych puszczach, napotkał w lesie jelenia z krzyżem między rogami. Dla upamiętnienia tego niezwykłego zdarzenia kazał wybudować najpierw klasztor, a później osadę, którą początkowo nazywano Jeleń, poźniej Wieleń, a dziś jest to Wieluń.

 

Powstanie Nadleśnictwa Wieluń i jednostek macierzystych

Nadleśnictwo Wieluń z siedzibą w Wieluniu powstało 01.01.1974 r. z połączenia Nadleśnictwa Kraszkowice i Nadleśnictwa Cisowa. Z dniem 01.01.1976 r. w skład Nadleśnictwa Wieluń włączono obręb Czarnożyły z Nadleśnictwa Złoczew oraz obręb Sokolniki z Nadleśnictwa Sokolniki.

Od dnia 01.01.1979 r. w ramach dostosowania granic nadleśnictw do granic województw, ze stanu nadleśnictwa zdjęto obręb Sokolniki oraz leśnictwa Marki i Strojec. Stan taki pozostaje do dnia 01.04.2004, kiedy to w granice terytorialne powraca Leśnictwo Marki (wraz z wcielonym Leśnictwem Strojec), odłączone od Nadleśnictwa Olesno. Leśnictwo Marki powiększa terytorialnie Obręb Cisowa.

Organizatorem nadleśnictwa Wieluń był Bohdan Mórawski, a od dnia 01.10.1992 r. pełni funkcje nadleśniczego mgr inż. Andrzej Pychyński.

Nadleśnictwo Cisowa

Nadleśnictwo utworzone zostało po I wojnie światowej w roku 1921, pod nazwą Nadleśnictwo Rudniki. Przed II Wojną Światową nastąpiła zmiana nazwy na Nadleśnictwo Cisowa, nazwa ta została utrzymana dla dzisiejszego obrębu.

W 1945 r. reaktywowano nadleśnictwo Cisowa z siedzibą w Leśnictwie Marki pod kierownictwem Włodzimierza Jaskólskiego. Pierwszym nadleśniczym do roku 1947 był Kazimierz Desko, następcą jego został inż. Stanisław Pychyński. W latach 1957-1964 funkcje nadleśniczego pełnił inż. Michał Wiliński, ostatnim nadleśniczym do roku 1974 był inż. Stanisław Konarzewski.

Nadleśnictwo Czarnożyły

Nadleśnictwo Czarnożyły zostało utworzone w lutym 1945 r. przez pełnomocnika ALP inż. Stanisława Ojrzyńskiego, z siedziba początkowo w Skrzynnie, a następnie w Ostrówku. Pierwszy nadleśniczy to inż. Stefan Rogulski. Od końca 1952 r. do swojej śmierci w 1957 r. nadleśniczym był Edmund Tarka. Po nim następuje Jan Józefczyk, a od 10.05.1958 r. do dnia włączenia nadleśnictwa w nadleśnictwo Złoczew tj. 17.12.1971 r. Henryk Szczepaniak.

Nadleśnictwo Kraszkowice

Nadleśnictwo Kraszkowice zostało utworzone w lutym 1945 r. z siedzibą w Mierzycach. Pierwszym nadleśniczym został inż. Stanisław Ojrzyński. W 1946 r. nadleśnictwo obejmuje Stanisław Sujecki. W roku 1952 pełni funkcje nadleśniczego Mieczysław Ignatjew. Od 1953 do 1959 r. nadleśniczym jest Marian Łaskawiec. Następcą jego aż do momentu utworzenia Nadleśnictwa Wieluń zostaje Bohdan Mórawski.

Historia gospodarowania w lasach Nadleśnictwa Wieluń

W latach 1945-1950 gospodarka prowadzona była na podstawie tzw. przybliżonej tabeli powierzchni klas wieku drzewostanów, rozmiar użytkowania był zgodny z ustalonym w oparciu o dane ww. tabeli.

Na lata pięćdziesiąte dla lasów ww. nadleśnictw powstały plany gospodarcze prowizorycznego urządzania lasu. W trakcie obowiązywania planów i zgodnie z wówczas obowiązującymi zasadami dużą część pozyskania prowadzono w rębniach gniazdowych, a co za tym idzie odnawiano pod osłoną drzewostanu.

Błędem tamtego okresu było stosowanie rębni gniazdowych w szerokim spektrum siedlisk, nawet na siedliskach borowych, gdzie niepowodzenie odnowienia na gniazdach przyczyniło się do zaniechania stosowania tej rębni.

Kolejne plany urządzania lasu - już definitywnego- zakładały stosowanie rębni gniazdowych i częściowych w znikomym rozmiarze.

Z analizy wykonania planów w latach siedemdziesiątych wynika, iż globalnie wykonano 109% zaprojektowanego użytkowania rębnego. W okresie tym projektowane były przeważnie rębnie zupełne, lecz dokonano z dobrym wynikiem odnowienia pod osłoną ok. 50 ha, co stanowiło 700% planu. Działanie takie wyprzedzało oficjalne zmiany w założeniach gospodarowaniem lasu, a zwłaszcza sposobie użytkowania i inicjowania nowego pokolenia drzew. Zastosowanie w gospodarce leśnej na szeroką skalę rębni złożonych, nacisk na wykorzystywanie naturalnego odnowienia lasu i ciągłość lasu wynikają z założeń "Ustawy o lasach" z 1991 r., która zaistniała dopiero w obecnie obowiązującym "Planie Urządzania Lasu" na okres 01.01.1997 do 31.12.2006 r.

Obecny kształt nadleśnictwa

Nadleśnictwo Wieluń wg stanu na 01.01.2009 r. składa się z 13 leśnictw, zorganizowanych w 3 obręby:

  pow. ogólna 7 480 ha
  pow. ogólna 3 059 ha
  pow. ogólna 7 194 ha

Łącznie powierzchnia Nadleśnictwa:

* powierzchnia bez współwłasności

17 733 ha*

  • Obręb Cisowa
  • Obręb Czarnożyły
  • Obręb Kraszkowice

Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1463,50 tys. km2, i rozpościera się na obszarze województwa łódzkiego i opolskiego w 5 powiatach - wieluńskim, pajęczańskim, bełchatowskim, wieruszowskim i oleskim.

Większość lasów Nadleśnictwa Wieluń położona jest w VI Krainie Małopolskiej w dzielnicy Sieradzko - Opoczyńskiej, część zaś w Woźnicko-Wieluńskiej. Piękny krajobraz, wraz z licznymi walorami przyrodniczymi, oprócz pasjonatów doceni każdy turysta mogący odwiedzić nasze okolice.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Sprzedaż drewna opałowego

Sprzedaż drewna opałowego

Zapraszamy do zakupu drewna opałowego prosto z lasu!

Dlaczego warto wybrać drewno jako opał?

  • drewno to surowiec odnawialny - stare drzewa zastępowane są nowymi dzięki obsiewowi nasion lub sadzeniu lasu przez człowieka,
  • w procesie produkcji drewna nie jest zużywana dodatkowa energia (jak np. w procesie produkcji stali czy plastiku) - drewno po prostu przyrasta naturalnie,
  • popiół ze spalania drewna można użyć jako nawóz dla roślin,
  • drewno jest łatwodostępne i ma stosunkowo dobrą cenę

 

Jeżeli zdecydujemy się na drewno jako opał, to warto pamiętać o kilku podstawowych zasadach i odpowiednio przygotować surowiec.

  1. Drewno najłatwiej połupać, kiedy jest świeże (niedługo po ścięciu)
  2. Drewno powinno być sezonowane, czyli pozostawione do przeschnięcia, przez okres 1,5 - 2 lat.
  3. Drewno najepiej przechowywać na zewnątrz, w miejscu przewiewnym i zadaszonym, np. pod wiatą.

 

Jak kupić drewno z lasu?

Zakup drewna z lasu na własne potrzeby nie jest trudny. Sprzedażą drewna w ilościach detalicznych zajmują się leśniczowie bezpośrednio w kancelariach leśnictw. Przy zakupie drewna zostanie wydany dokument - tzw. asygnata, która potwierdza wydanie drewna kupującemu. Będąc w posiadaniu asygnaty możemy już odebrać swój opał. Drewno składowane jest w lesie i stamtąd musi być odebrane. Załadunek i transport są po stronie kupującego. Stos możemy zidentyfikować po numerze nabitym na drewno - musi on być zgodny z numerem wpisanym na asygnacie.

Tutaj znajduje się aktualna oferta sprzedaży drewna w leśnictwach.

Przed zakupem warto skontaktować się z leśniczym telefonicznie.

Jeżeli nie jesteś pewien które leśnictwo znajduje się najbliżej Twojego miejsca zamieszkania, to skontaktuj się z biurem Nadleśnictwa pod numerem telefonu 438438191 - chętnie doradzimy wybór najbliższego leśnictwa.