Asset Publisher Asset Publisher

Historia Nadleśnictwa Wieluń

Legenda głosi, iż w roku 1283, książę Władysław Odonicz polując w tutejszych puszczach, napotkał w lesie jelenia z krzyżem między rogami. Dla upamiętnienia tego niezwykłego zdarzenia kazał wybudować najpierw klasztor, a później osadę, którą początkowo nazywano Jeleń, poźniej Wieleń, a dziś jest to Wieluń.

 

Powstanie Nadleśnictwa Wieluń i jednostek macierzystych

Nadleśnictwo Wieluń z siedzibą w Wieluniu powstało 01.01.1974 r. z połączenia Nadleśnictwa Kraszkowice i Nadleśnictwa Cisowa. Z dniem 01.01.1976 r. w skład Nadleśnictwa Wieluń włączono obręb Czarnożyły z Nadleśnictwa Złoczew oraz obręb Sokolniki z Nadleśnictwa Sokolniki.

Od dnia 01.01.1979 r. w ramach dostosowania granic nadleśnictw do granic województw, ze stanu nadleśnictwa zdjęto obręb Sokolniki oraz leśnictwa Marki i Strojec. Stan taki pozostaje do dnia 01.04.2004, kiedy to w granice terytorialne powraca Leśnictwo Marki (wraz z wcielonym Leśnictwem Strojec), odłączone od Nadleśnictwa Olesno. Leśnictwo Marki powiększa terytorialnie Obręb Cisowa.

Organizatorem nadleśnictwa Wieluń był Bohdan Mórawski, a od dnia 01.10.1992 r. pełni funkcje nadleśniczego mgr inż. Andrzej Pychyński.

Nadleśnictwo Cisowa

Nadleśnictwo utworzone zostało po I wojnie światowej w roku 1921, pod nazwą Nadleśnictwo Rudniki. Przed II Wojną Światową nastąpiła zmiana nazwy na Nadleśnictwo Cisowa, nazwa ta została utrzymana dla dzisiejszego obrębu.

W 1945 r. reaktywowano nadleśnictwo Cisowa z siedzibą w Leśnictwie Marki pod kierownictwem Włodzimierza Jaskólskiego. Pierwszym nadleśniczym do roku 1947 był Kazimierz Desko, następcą jego został inż. Stanisław Pychyński. W latach 1957-1964 funkcje nadleśniczego pełnił inż. Michał Wiliński, ostatnim nadleśniczym do roku 1974 był inż. Stanisław Konarzewski.

Nadleśnictwo Czarnożyły

Nadleśnictwo Czarnożyły zostało utworzone w lutym 1945 r. przez pełnomocnika ALP inż. Stanisława Ojrzyńskiego, z siedziba początkowo w Skrzynnie, a następnie w Ostrówku. Pierwszy nadleśniczy to inż. Stefan Rogulski. Od końca 1952 r. do swojej śmierci w 1957 r. nadleśniczym był Edmund Tarka. Po nim następuje Jan Józefczyk, a od 10.05.1958 r. do dnia włączenia nadleśnictwa w nadleśnictwo Złoczew tj. 17.12.1971 r. Henryk Szczepaniak.

Nadleśnictwo Kraszkowice

Nadleśnictwo Kraszkowice zostało utworzone w lutym 1945 r. z siedzibą w Mierzycach. Pierwszym nadleśniczym został inż. Stanisław Ojrzyński. W 1946 r. nadleśnictwo obejmuje Stanisław Sujecki. W roku 1952 pełni funkcje nadleśniczego Mieczysław Ignatjew. Od 1953 do 1959 r. nadleśniczym jest Marian Łaskawiec. Następcą jego aż do momentu utworzenia Nadleśnictwa Wieluń zostaje Bohdan Mórawski.

Historia gospodarowania w lasach Nadleśnictwa Wieluń

W latach 1945-1950 gospodarka prowadzona była na podstawie tzw. przybliżonej tabeli powierzchni klas wieku drzewostanów, rozmiar użytkowania był zgodny z ustalonym w oparciu o dane ww. tabeli.

Na lata pięćdziesiąte dla lasów ww. nadleśnictw powstały plany gospodarcze prowizorycznego urządzania lasu. W trakcie obowiązywania planów i zgodnie z wówczas obowiązującymi zasadami dużą część pozyskania prowadzono w rębniach gniazdowych, a co za tym idzie odnawiano pod osłoną drzewostanu.

Błędem tamtego okresu było stosowanie rębni gniazdowych w szerokim spektrum siedlisk, nawet na siedliskach borowych, gdzie niepowodzenie odnowienia na gniazdach przyczyniło się do zaniechania stosowania tej rębni.

Kolejne plany urządzania lasu - już definitywnego- zakładały stosowanie rębni gniazdowych i częściowych w znikomym rozmiarze.

Z analizy wykonania planów w latach siedemdziesiątych wynika, iż globalnie wykonano 109% zaprojektowanego użytkowania rębnego. W okresie tym projektowane były przeważnie rębnie zupełne, lecz dokonano z dobrym wynikiem odnowienia pod osłoną ok. 50 ha, co stanowiło 700% planu. Działanie takie wyprzedzało oficjalne zmiany w założeniach gospodarowaniem lasu, a zwłaszcza sposobie użytkowania i inicjowania nowego pokolenia drzew. Zastosowanie w gospodarce leśnej na szeroką skalę rębni złożonych, nacisk na wykorzystywanie naturalnego odnowienia lasu i ciągłość lasu wynikają z założeń "Ustawy o lasach" z 1991 r., która zaistniała dopiero w obecnie obowiązującym "Planie Urządzania Lasu" na okres 01.01.1997 do 31.12.2006 r.

Obecny kształt nadleśnictwa

Nadleśnictwo Wieluń wg stanu na 01.01.2009 r. składa się z 13 leśnictw, zorganizowanych w 3 obręby:

  pow. ogólna 7 480 ha
  pow. ogólna 3 059 ha
  pow. ogólna 7 194 ha

Łącznie powierzchnia Nadleśnictwa:

* powierzchnia bez współwłasności

17 733 ha*

  • Obręb Cisowa
  • Obręb Czarnożyły
  • Obręb Kraszkowice

Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1463,50 tys. km2, i rozpościera się na obszarze województwa łódzkiego i opolskiego w 5 powiatach - wieluńskim, pajęczańskim, bełchatowskim, wieruszowskim i oleskim.

Większość lasów Nadleśnictwa Wieluń położona jest w VI Krainie Małopolskiej w dzielnicy Sieradzko - Opoczyńskiej, część zaś w Woźnicko-Wieluńskiej. Piękny krajobraz, wraz z licznymi walorami przyrodniczymi, oprócz pasjonatów doceni każdy turysta mogący odwiedzić nasze okolice.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

W Nadleśnictwie Wieluń trwają prace nad przygotowaniem oprysku agrolotniczego.

W związku z planowanym w Nadleśnictwie Wieluń opryskiem lotniczym chcielibyśmy przybliżyć opis zwalczanych owadów oraz przebieg zabiegu.

Kim dokładnie są ci sprawcy i jaki jest ich tryb życia? To chrabąszcz majowy i kasztanowiec. W ciągu dnia chrabąszcze nie są zbyt aktywne, odrętwiałe i ospałe przesiadują na roślinach żywicielskich. Dopiero podczas ciepłych, bezwietrznych wieczorów uaktywniają się i wtedy też odbywają swoją rójkę lecąc w korony drzew na tzw. żer regeneracyjny – na uzupełnianie energii. Ich celem są przede wszystkim różne gatunki drzew liściastych: zwłaszcza dęby, ale też buki, brzozy, klony, leszczyny, topole, wierzby, a także drzewa owocowe. Zdarza się im również ogryzać kwiaty sosen i igły modrzewi.

Chrabąszcz majowy - postać dorosła. fot. Kacper Bierowiec

 

#1 Skąd wiemy, że w tym roku należy wykonać oprysk?

Corocznie, w okresie 15 sierpnia – 30 września wykonuje się kontrolę występowania szkodników korzeni gleby (inaczej zapędraczenia gleby). Termin poszukiwań musi wyprzedzić czas w którym larwy schodzą głęboko do ziemi. Na powierzchniach zagrożonych, zgodnie z Instrukcją Ochrony Lasu wykonuje się doły próbne o wymiarach 1,0 x 0,5 m i głębokości co najmniej 0,5 m. Ziemię wykopaną z dołu przeszukuje się dokładnie w poszukiwaniu pędraków. Standardowo wyznacza się 6 dołów na ha, lecz w przypadku dużej ilości pędraków partię kontrolną można zwiększyć. Po dokonaniu kontroli dokumentację wraz ze znalezionymi owadami przekazuje się ekspertom z Zespołu Ochrony Lasu. Analizują oni zebrany materiał określając gatunki (po wyglądzie odwłoka), wiek (po szerokości puszki głowowej) i stopień zagrożenia (w zależności od siedliska, w oparciu o tabele z liczbami krytycznymi). Właśnie na tej podstawie ustala się prognozy i zalecenia dla dalszych działań. W sytuacji zagrożenia wykonuje się jeszcze do końca kwietnia kontrolę uzupełniającą mającą na celu potwierdzenie zagrożenia.

#2 Biologia owada

Rójka chrabąszcza rozpoczyna się pod koniec kwietnia, gdy temperatura gleby wzrasta ponad 10 °C. Pierwsze na powierzchnie wychodzą samce, a 10 dni po nich samice. Po kolejnych ok. 10 dniach żerowania i kopulacji składają one jaja w glebie (zwłaszcza na powierzchniach otwartych i nasłonecznionych) na głębokości 10-20 cm – 2-3 cykle po 10-30 szt. (a więc jedna samica od 20 - 90 jaj!). Po kolejnych 4 – 6 tygodniach wylęgają się pędraki, które żyją w próchnicznej warstwie gleby, a w 4 roku kalendarzowym, po ostatniej wylince schodzą na głębokość 30 – 60 cm i przepoczwarczają się. Po kolejnych 4 – 6 tygodniach pojawia się owad doskonały, który w tej formie spędza ostatnią zimę w glebie.

Cały opisany cykl trwa 4 lata i masowy wysyp chrabąszczy następuje właśnie co 4 lata.

#3 Rośliny żywicielskie

Owad dorosły chrabąszcza po wylocie z gleby żeruje w koronach drzew około dwóch tygodni i w tym czasie osłabia aparat asymilacyjny drzew. Korzysta on z miękkich świeżych liści, które właśnie się pojawiły. W ciągu dnia chrząszcze są odrętwiałe – siedzą na liściach i pędach. Intensywnie latają dopiero wieczorem. Imago żeruje najchętniej na liściach dębu, ale zdarzają się też na brzozie, buku czy klonie.

Najgroźniejsza jest larwa. Pędraki w pierwszym roku życia odżywiają się próchnicą i korzonkami traw. Wraz ze wzrostem żywią się coraz grubszymi korzeniami, uszkadzając system korzeniowy prawie wszystkich gatunków drzew i krzewów.  Stanowią w tej formie zagrożenie dla szkółek, upraw i młodników. Wyrządzają szkody także w rolnictwie i sadach. Charakterystycznym objawem, świadczącym o intensywnym żerowaniu pędraków jest usychanie sadzonek na znacznych obszarach młodego lasu. W młodnikach powodują one natomiast osłabienie i zamieranie młodych drzewek oraz ułatwiają atakowanie ich przez korzeniowca wieloletniego (grzyb patogeniczny).

#4 Oprysk

Gdy wszystkie dostępne metody profilaktyki i zwalczania (zróżnicowany skład gatunkowy, utrzymywanie zwarcia drzew w drzewostanie, opór biologiczny – ptaki, dziki, jeże, krety itd.) są niewystarczające, w roku masowego pojawu chrabąszczy podejmowana jest decyzja o wykonaniu oprysku lotniczego. Kluczową kwestią jest zaplanowanie go w czasie pomiędzy wylotem chrząszczy, a rozpoczęciem składania jaj przez samice – ok. 10 dni. Raz na 4 lata mamy więc tylko 10 dni szansy, aby coś zrobić. Biorąc pod uwagę, że jedna samica produkuje do 80 jaj, spóźnienie może nieść ze sobą poważne konsekwencje w przyszłości.

Wieloletnie obserwacje pozwalają nam określić rok w którym nastąpi rójka i określić jej nasilenie. W oparciu o te dane została podjęta decyzja o ograniczeniu populacji chrabąszcza z zastosowaniem oprysku lotniczego preparatem Mospilan 20SP. Został on dopuszczony decyzją Ministra Rolnictwa do stosowania w rolnictwie, ogrodnictwie i leśnictwie. Jest środkiem owadobójczym w formie proszku, rozpuszczalnym w wodzie, o działaniu kontaktowym i żołądkowym. Nie wymaga okresu karencji dla ludzi, zwierząt, a także pszczół. Ważną informacją jest, że należy zachować jedynie 14 dni okresu karencji od ostatniego zastosowania do dnia zbioru jakichkolwiek płodów runa leśnego. Przed opryskiem preparat Mospilan 20SP zostanie połączony z środkiem Ikar 95CE tzw. adiuwiantem (substancją pomocniczą) oraz wodą i w tej postaci rozpylony.

Dodatkowo informujemy, że na 7 dni przed planowanym zabiegiem zostaną Państwo poinformowani o przewidywanej jego dacie oraz podamy więcej szczegółów odnośnie akcji.

#5 Zabiegi agrolotnicze

Sprzęt który zostanie użyty do oprysku (np. samolot Dromader) musi mieć aktualne badania techniczne do stosowania środków ochrony roślin oraz być odpowiednio skalibrowany, aby dostosować dawkę środka. Pomagają w tym precyzyjne atomizery. Pilot znając mapę powierzchni zabiegu, w oparciu o dane GPS dobiera trasę przelotu opryskując tylko i wyłącznie wyznaczone oddziały.

W aktualnych komunikatach dotyczących zabiegu podajemy szeroki zakres dat. Spowodowane jest to faktem, że ostateczny termin zwalczania zostanie ustalony na podstawie obserwacji przebiegu rójki chrabąszczowatych oraz panujących warunków atmosferycznych. Sam zabieg lotniczy będzie trwał ok. 2 dni i tylko w tym krótkim czasie wprowadzony zostanie okresowy zakaz wstępu do lasu. Szczegółowe pisma informujące o oprysku zostaną wysłane m.in. do wszystkich zainteresowanych powiatów, gmin, sołectw czy kół pszczelarzy. Prosimy o przestrzeganie zakazu i dostosowanie się do ustaleń.

Monitoring zagrożenia ze strony chrabąszczy prowadzony jest wspólnym wysiłkiem leśników z nadleśnictw nadzorowanych przez RDLP w Łodzi, biura RDLP w Łodzi (merytoryczne wydziały, w tym szczególnie Wydział Ochrony Ekosystemów) oraz Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi, który jest specjalistycznym zespołem doradczo-opiniodawczym z zakresu ochrony lasu działającym w strukturach Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (badania, analizy, prognozowanie zagrożenia, ustalanie postępowania co do zagrożonych drzewostanów i planowanie zabiegów zwalczania). W działaniach ogromną rolę odgrywa tzw. metoda integrowanej ochrony drzewostanów, gdzie łączy się wiele metod ochrony lasu, a zwalczanie chemiczne traktowane jest jako ostateczność. Ważną rolę odgrywa profilaktyka i monitoring.