Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Ochrona lasu to dział gospodarki leśnej mający na celu chronić las i jego poszczególne składniki poprzez profilaktykę lub zabiegi doraźne stosowane jako efekt szkodliwego oddziaływania czynników abiotycznych i biotycznych, występujących na co dzień w ekosystemach leśnych.

Ochrona lasu w Nadleśnictwie Wieluń skierowana jest na przeciwdziałanie czynnikom zagrażającym trwałości lasów do których zaliczamy: owady, grzyby patogeniczne, zjawiska abiotyczne, a także zwierzęta wywołujące szkody w uprawach i młodnikach. 

Szkodniki owadzie

Szczególnie duże znaczenie dla trwałości lasów mają szkody powodowane przez owady posiadające zdolność do masowego - gradacyjnego pojawu. W drzewostanach zarządzanych przez Nadleśnictwo Wieluń prowadzimy szereg działań profilaktycznych mających na celu ograniczanie szkód, wczesne wykrywanie potencjalnego zagrożenia – monitoring oraz zabiegi zwalczające.

Najistotniejsze w ostatnich latach wydaje się zagrożenie ze strony szkodników liściożernych:  chrabąszczy, barczatki sosnówki, brudnicy mniszki, boreczników, szkodników upraw - głównie ryjkowcowatych, szkodników korzeni do których zaliczymy pędraki chrabąszczy oraz szkodników wtórnych tzn.: rytownik dwuzębny, smolik znaczony, przypłaszczek granatek, cetyńce.

Grzyby patogeniczne

Choroby grzybowe stanowią równie poważny problem dla leśników jak i szkodniki owadzie. Największe zagrożenie odnotowujemy w szkółkach leśnych. Są to: zgorzel siewek, mączniak prawdziwy dębu oraz osutka sosny. W przypadku drzewostanów różnych faz rozwojowych największe zagrożenie występuje ze strony grzybów wywołujących opieńkową zgniliznę korzeni oraz hubę korzeniową – szczególne zagrożone są drzewostany rosnące na gruntach porolnych.

Zapobieganie szkodom wywoływanym przez grzyby patogeniczne w szkółkach leśnych polega przede wszystkim na dezynfekcji gleby i zaprawianiu nasion, a w drzewostanach na kierowaniu się odpowiednimi zasadami sanitarnymi na etapie zakładania oraz pielęgnowania drzewostanów, do których zaliczamy: dobór odpowiedniego terminu zabiegów pielęgnacyjnych, zabezpieczenie pniaków po ściętych drzewach za pomocą grzybów antagonistycznych, odpowiedni dobór składu gatunkowego upraw na gruntach porolnych, stosowanie rozluźnionej więźby w zakładanych zalesieniach, ochrona przed nadmiernymi szkodami powodowanymi przez zwierzynę, ograniczenie mechanicznego przygotowania gleby na powierzchniach zagrożonych przez grzyby pasożytnicze, dobór odpowiednich terminów zabiegów pielęgnacyjnych.

Szkody od zwierząt

Szkody powodowane przez zwierzynę w lasach zarządzanych przez Nadleśnictwo Wieluń są istotnym czynnikiem szkodotwórczym. Wpływają one na obniżanie jakości hodowlanej upraw i młodników. Najistotniejsze szkody to: zgryzanie, spałowanie, czechmanie, wydeptywanie oraz wyrywanie drzew w uprawach i młodnikach. Na zgryzanie najbardziej narażone są uprawy z dużym udziałem gatunków liściastych. Spałowanie dotyczy głownie młodników sosnowych - powstaje w największym stopniu w okresie zimowo-wiosennym.

Zabezpieczanie drzewostanów przed szkodami od zwierzyny polega głównie na ochronie upraw i młodników poprzez stosowanie repelentów, ogrodzeń, materiałów chroniących strzałkę oraz pączki. Nadleśnictwo stosuje także wykładanie drzew zgryzowych poprzez celowe wycinanie bądź pozostawianie na gruncie w okresie niedoboru pokarmu świeżo ściętych drzew pozyskanych w cięciach pielęgnacyjnych.

Czynniki abiotyczne

Do czynników abiotycznych, mogących negatywnie wpływać na środowisko zaliczamy: skrajnie niskie bądź wysokie temperatury, wiatry, niedobór albo nadmiar opadów atmosferycznych, wyładowania atmosferyczne oraz pożary.

Na terenie Nadleśnictwa Wieluń odnotouje się corocznie szkoy w drzewostanach spowodowane przez silne wiatry, susze, a także okiść czy śnieg. Szkody powstałę  w wyniku tych zjawisk mają często silmy charakter uszkadzając 100 ha lasów. Ww. szkody przekładają się na stan zdrowotny lasu, a tym samym ekspansję szkodników wtórnych atakujących osłabione drzewostany.

Pożary

Pożary stanowią jedno z najniebezpieczniejszych jeśli nie największych zagrożeń dla istnienia lasów. Największe zagrożenie występuje w okresie od 1 kwietnia do 31 października. Szczególnie sprzyjająca powstawaniu pożarów jest tzw. pogoda pożarowa charakteryzująca się: temperaturą powietrza przekraczającą 22oC, wilgotnością powietrza spadającą poniżej 40% oraz wilgotnością ściółki nie przekraczającą 15%. W tym okresie nie rzadko wystarczy tylko nie istotny z punktu widzenia człowieka fakt, by spłonięciu uległo nawet kilkadziesiąt hektarów lasu. Pożar z uwagi iż jest to zjawisko gwałtowne i w szybkim tempie ogarnia tereny leśne stanowi także ogromne zagrożenie dla zwierząt bytujących w środowisku.

W celu zabezpieczenia terenów leśnych przed pożarami proadzone są działania już na etapie planowania nasadzeń poprzez dobieranie liściastych gatunków drzew tworząc przy ich pomocy pasy przy drogach publicznych, które charakteryzują się niższą palnością niż gatunki iglaste. Prowadzimy stałą obserwację terenów leśnych za pomocą wież przeciwpożarowych i systemu kamer, a także stosowane są patrole naziemne Służby Leśnej w okresie największego zagrożenia pożarowego.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwaty

Rezerwaty

Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.

Rezerwaty przyrody i inne formy ochrony przyrody na terenie nadleśnictwa

Na terenie Nadleśnictwa Wieluń występują 4 rezerwaty przyrody:

  • Rezerwat "Lasek Kurowski"
  • Rezerwat "Mokry Las"
  • Rezerwat "Dąbrowa Niżankowicka"
  • Rezerwat "Węże"

Łączna powierzchnia rezerwatów wynosi około 160 ha.

Na terenie rezerwatów ochroną objęte są gatunki drzew rodzimego pochodzenia, takie jak: sosna, jodła, dąb, olsza i brzoza tworzące drzewostany od III do VIII klasy wieku na siedliskach wilgotnych. Drzewostany te są dobrej jakości technicznej i hodowlanej.

"Bo na tym świecie, wszystko się miecie, w dolinę upadnie góra, tylko trwa stale to boskie dziecię, wieczna, niezmienna: Natura!"   K. Ujejski

   
     

Rezerwat "Mokry Las" to obiekt chroniący fragmenty lasów grądowych z udziałem jodły, grądów niskich i lasów łęgowych, stanowiących relikty zbiorowisk leśnych pokrywających niegdyś cały obszar uroczyska, w którym rezerwat jest położony. Teren rezerwatu stanowi więc lokalną ostoję gatunków flory i fauny, które związane są z siedliskami niskich torfowisk i łęgów oraz wilgotnych grądów.

Rezerwat "Lasek Kurowski" to obiekt chroniący lasy z udziałem jodły przy granicy zasięgu występowania tego gatunku, to dobrze zachowane fragmenty lasów grądowych oraz olsów. Największy udział w drzewostanie stanowi olsza z domieszką świerka i dęba.

Lasek Kurowski - fot. M. Mazur

Rezerwat "Dąbrowa Niżankowicka" - gatunkiem dominującym jest dąb bezszypułkowy z domieszką sosny i brzozy brodawkowatej. Drzewostany dębowe są pozostałością lasów niegdyś rozpowszechnionych w tym regionie i stanowią rzadkie już dzisiaj skupiska lasu liściastego.

Dąbrowa Niżankowicka - fot. P.Wysocki

Rezerwat "Węże" to jedyny na terenie Nadleśnictwa rezerwat geologiczny, stworzony w celu ochrony wzgórz wapiennych, z systemem krasowym i osadów krasowych zawierających szczątki zwierząt kopalnych. Ponadto celem rezerwatu jest także ochrona charakterystycznej nawapiennej roślinności naskalnej oraz muraw kserotermicznych. Rezerwat ten znajduje się w północnej części geologicznej jednostki określanej jako Jura Polska.

Od 1 stycznia 2004 roku Rezerwat HOŁDA został przekazany do Nadleśnictwa Złoczew w wyniku zmian terytorialnych.