Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Ochrona lasu to dział gospodarki leśnej mający na celu chronić las i jego poszczególne składniki poprzez profilaktykę lub zabiegi doraźne stosowane jako efekt szkodliwego oddziaływania czynników abiotycznych i biotycznych, występujących na co dzień w ekosystemach leśnych.

Ochrona lasu w Nadleśnictwie Wieluń skierowana jest na przeciwdziałanie czynnikom zagrażającym trwałości lasów do których zaliczamy: owady, grzyby patogeniczne, zjawiska abiotyczne, a także zwierzęta wywołujące szkody w uprawach i młodnikach. 

Szkodniki owadzie

Szczególnie duże znaczenie dla trwałości lasów mają szkody powodowane przez owady posiadające zdolność do masowego - gradacyjnego pojawu. W drzewostanach zarządzanych przez Nadleśnictwo Wieluń prowadzimy szereg działań profilaktycznych mających na celu ograniczanie szkód, wczesne wykrywanie potencjalnego zagrożenia – monitoring oraz zabiegi zwalczające.

Najistotniejsze w ostatnich latach wydaje się zagrożenie ze strony szkodników liściożernych:  chrabąszczy, barczatki sosnówki, brudnicy mniszki, boreczników, szkodników upraw - głównie ryjkowcowatych, szkodników korzeni do których zaliczymy pędraki chrabąszczy oraz szkodników wtórnych tzn.: rytownik dwuzębny, smolik znaczony, przypłaszczek granatek, cetyńce.

Grzyby patogeniczne

Choroby grzybowe stanowią równie poważny problem dla leśników jak i szkodniki owadzie. Największe zagrożenie odnotowujemy w szkółkach leśnych. Są to: zgorzel siewek, mączniak prawdziwy dębu oraz osutka sosny. W przypadku drzewostanów różnych faz rozwojowych największe zagrożenie występuje ze strony grzybów wywołujących opieńkową zgniliznę korzeni oraz hubę korzeniową – szczególne zagrożone są drzewostany rosnące na gruntach porolnych.

Zapobieganie szkodom wywoływanym przez grzyby patogeniczne w szkółkach leśnych polega przede wszystkim na dezynfekcji gleby i zaprawianiu nasion, a w drzewostanach na kierowaniu się odpowiednimi zasadami sanitarnymi na etapie zakładania oraz pielęgnowania drzewostanów, do których zaliczamy: dobór odpowiedniego terminu zabiegów pielęgnacyjnych, zabezpieczenie pniaków po ściętych drzewach za pomocą grzybów antagonistycznych, odpowiedni dobór składu gatunkowego upraw na gruntach porolnych, stosowanie rozluźnionej więźby w zakładanych zalesieniach, ochrona przed nadmiernymi szkodami powodowanymi przez zwierzynę, ograniczenie mechanicznego przygotowania gleby na powierzchniach zagrożonych przez grzyby pasożytnicze, dobór odpowiednich terminów zabiegów pielęgnacyjnych.

Szkody od zwierząt

Szkody powodowane przez zwierzynę w lasach zarządzanych przez Nadleśnictwo Wieluń są istotnym czynnikiem szkodotwórczym. Wpływają one na obniżanie jakości hodowlanej upraw i młodników. Najistotniejsze szkody to: zgryzanie, spałowanie, czechmanie, wydeptywanie oraz wyrywanie drzew w uprawach i młodnikach. Na zgryzanie najbardziej narażone są uprawy z dużym udziałem gatunków liściastych. Spałowanie dotyczy głownie młodników sosnowych - powstaje w największym stopniu w okresie zimowo-wiosennym.

Zabezpieczanie drzewostanów przed szkodami od zwierzyny polega głównie na ochronie upraw i młodników poprzez stosowanie repelentów, ogrodzeń, materiałów chroniących strzałkę oraz pączki. Nadleśnictwo stosuje także wykładanie drzew zgryzowych poprzez celowe wycinanie bądź pozostawianie na gruncie w okresie niedoboru pokarmu świeżo ściętych drzew pozyskanych w cięciach pielęgnacyjnych.

Czynniki abiotyczne

Do czynników abiotycznych, mogących negatywnie wpływać na środowisko zaliczamy: skrajnie niskie bądź wysokie temperatury, wiatry, niedobór albo nadmiar opadów atmosferycznych, wyładowania atmosferyczne oraz pożary.

Na terenie Nadleśnictwa Wieluń odnotouje się corocznie szkoy w drzewostanach spowodowane przez silne wiatry, susze, a także okiść czy śnieg. Szkody powstałę  w wyniku tych zjawisk mają często silmy charakter uszkadzając 100 ha lasów. Ww. szkody przekładają się na stan zdrowotny lasu, a tym samym ekspansję szkodników wtórnych atakujących osłabione drzewostany.

Pożary

Pożary stanowią jedno z najniebezpieczniejszych jeśli nie największych zagrożeń dla istnienia lasów. Największe zagrożenie występuje w okresie od 1 kwietnia do 31 października. Szczególnie sprzyjająca powstawaniu pożarów jest tzw. pogoda pożarowa charakteryzująca się: temperaturą powietrza przekraczającą 22oC, wilgotnością powietrza spadającą poniżej 40% oraz wilgotnością ściółki nie przekraczającą 15%. W tym okresie nie rzadko wystarczy tylko nie istotny z punktu widzenia człowieka fakt, by spłonięciu uległo nawet kilkadziesiąt hektarów lasu. Pożar z uwagi iż jest to zjawisko gwałtowne i w szybkim tempie ogarnia tereny leśne stanowi także ogromne zagrożenie dla zwierząt bytujących w środowisku.

W celu zabezpieczenia terenów leśnych przed pożarami proadzone są działania już na etapie planowania nasadzeń poprzez dobieranie liściastych gatunków drzew tworząc przy ich pomocy pasy przy drogach publicznych, które charakteryzują się niższą palnością niż gatunki iglaste. Prowadzimy stałą obserwację terenów leśnych za pomocą wież przeciwpożarowych i systemu kamer, a także stosowane są patrole naziemne Służby Leśnej w okresie największego zagrożenia pożarowego.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Łowiectwo

Łowiectwo

     Nadleśnictwo Wieluń realizuje zadania z zakresu łowiectwa zgodnie z ustawa Prawo łowieckie z 13 października 1995 roku poprzez zatwierdzane przez Nadlesniczego rocznych planów łowieckich dla 22 dzierżawionych obwodów łowieckich, a także uczestniczy jako podmiot współdziałający przy wykonywaniu inwetaryzacji zwierzyny ww. obwodach łowieckich. Nadleśnictwo prowadzi także gospodarkę łowiecką w ramach Ośrodka Hodowli Zwierzyny, który stanowi wyłączony z wydzierżawienia obwód łowiecki.

W myśl art. 28 ustawy Prawo Łowieckie nadleśnictwo prowadzi gospodarkę łowiecką realizując założenia: 

  1. Prowadzenie wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażanie nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa.
  2. Prowadzenie badań naukowych.
  3. Odtwarzanie populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących.
  4. Prowadzenie szkoleń z zakresu łowiectwa. 

     Spełniając założenia ustawy Nadleśnictwo Wieluń organizuje spotkania oraz narady na terenie Ośrodka Hodowli Zwierzyny dla kół łowieckich oraz przedstawicieli organizacji związanych z gospodarką łowiecką prezentując swoje osiągnięcia w zakresie zagospodarowania zarądzanego przez siebie obwodu łolwieckieg ooraz wdrażane nowych rozwiązań z zakresu prowadzenia gospodarki łowieckiej.

     Zarządzany przez nadleśnictwo Ośrodek Hodowli Zwierzyny stanowi obwód łowiecki leśny o powierzchni 9589 ha,  tym powierzchnia gruntów leśnych wynosi 4311 ha. Powierzchnia po wyłączeniach (art. 26 ustawy Prawo Łowieckie) wynosi 9359 ha. OHZ znajduje się w centralnej części Nadleśnictwa. Teren Ośrodka Hodowli Zwierzyny obfituje w zwierzynę grubą oraz drobną. Wśród gatunków zwierzyny grubej bytujących na terenie obwodu spotakć możemy: łosie, jelenie, sarny oraz dziki.

     Obwód Nadleśnictwa Wieluń jest miejscem dobrze udostępnionym i przygotowanym dla myśliwego jak i dla zwierzyny. Faktem potwierdzającym powyższą tezę jest wyposażenie obwodu w liczne urządzenia łowieckie tj.: paśniki, lizawki służące do podawania niezbędnych dla zwierzyny soli mineralnych, ambon stałye oraz przenośne przyczyniające się do zwiększenia bezpieczeństwa prowadzonych polowań. Na terenie OHZ funkcjonują przeznaczone dla zwierzyny poletka łowieckie.

      Nadlesnictwo Wieluń dba o polepszanie warunków bytowania zwierzyny w sezonie zimowym tj. w okresie gdy temperatura w dłuższym okresie spada poniżej  0oC i zalega gruba pokrywa śnieżna prowadząc dokarmianie zwierzyny poprzez wykładanie karmy treściwej (ziarna zbóż) oraz soczystej (buraki, ziemniaki). Teren obwodu obfituje również w wodę z uwagi na liczne cieki wodne, przepływającą rzekę wartę jak i również zbiorniki wodne przeznaczone do celów przeciwpożarowych zaadaptowane na potrzeby wodopojów.

     Z uwagi na coraz większy problem szkód w uprawach rolnych powodowanych przez zwierzynę prowadzone są na terenie obwodu nadleśnictwa prace ograniczające ich występowanie. W ramach ograniczania szkód od zwierzyny prowadzi się zabezpieczanie upraw rolnych przez stosowanie dozoru pól uprawnych przez myśliwych posiadających stosowne upoważnienia, grodzenia upraw za pomocą siatki, pastuchów, stosowanie substancji zapachowych, a także  wykonywane są pasy zaporowe (pasy gruntu na których przytalerzowane zostają ziarna zbóż przeznaczone do żerowania dla dzików).