Asset Publisher
Historia Nadleśnictwa Wieluń
Legenda głosi, iż w roku 1283, książę Władysław Odonicz polując w tutejszych puszczach, napotkał w lesie jelenia z krzyżem między rogami. Dla upamiętnienia tego niezwykłego zdarzenia kazał wybudować najpierw klasztor, a później osadę, którą początkowo nazywano Jeleń, poźniej Wieleń, a dziś jest to Wieluń.
Nadleśnictwo Wieluń z siedzibą w Wieluniu powstało 01.01.1974 r. z połączenia Nadleśnictwa Kraszkowice i Nadleśnictwa Cisowa. Z dniem 01.01.1976 r. w skład Nadleśnictwa Wieluń włączono obręb Czarnożyły z Nadleśnictwa Złoczew oraz obręb Sokolniki z Nadleśnictwa Sokolniki.
Od dnia 01.01.1979 r. w ramach dostosowania granic nadleśnictw do granic województw, ze stanu nadleśnictwa zdjęto obręb Sokolniki oraz leśnictwa Marki i Strojec. Stan taki pozostaje do dnia 01.04.2004, kiedy to w granice terytorialne powraca Leśnictwo Marki (wraz z wcielonym Leśnictwem Strojec), odłączone od Nadleśnictwa Olesno. Leśnictwo Marki powiększa terytorialnie Obręb Cisowa.
Organizatorem nadleśnictwa Wieluń był Bohdan Mórawski, a od dnia 01.10.1992 r. pełni funkcje nadleśniczego mgr inż. Andrzej Pychyński.
Nadleśnictwo Cisowa
Nadleśnictwo utworzone zostało po I wojnie światowej w roku 1921, pod nazwą Nadleśnictwo Rudniki. Przed II Wojną Światową nastąpiła zmiana nazwy na Nadleśnictwo Cisowa, nazwa ta została utrzymana dla dzisiejszego obrębu.
W 1945 r. reaktywowano nadleśnictwo Cisowa z siedzibą w Leśnictwie Marki pod kierownictwem Włodzimierza Jaskólskiego. Pierwszym nadleśniczym do roku 1947 był Kazimierz Desko, następcą jego został inż. Stanisław Pychyński. W latach 1957-1964 funkcje nadleśniczego pełnił inż. Michał Wiliński, ostatnim nadleśniczym do roku 1974 był inż. Stanisław Konarzewski.
Nadleśnictwo Czarnożyły
Nadleśnictwo Czarnożyły zostało utworzone w lutym 1945 r. przez pełnomocnika ALP inż. Stanisława Ojrzyńskiego, z siedziba początkowo w Skrzynnie, a następnie w Ostrówku. Pierwszy nadleśniczy to inż. Stefan Rogulski. Od końca 1952 r. do swojej śmierci w 1957 r. nadleśniczym był Edmund Tarka. Po nim następuje Jan Józefczyk, a od 10.05.1958 r. do dnia włączenia nadleśnictwa w nadleśnictwo Złoczew tj. 17.12.1971 r. Henryk Szczepaniak.
Nadleśnictwo Kraszkowice
Nadleśnictwo Kraszkowice zostało utworzone w lutym 1945 r. z siedzibą w Mierzycach. Pierwszym nadleśniczym został inż. Stanisław Ojrzyński. W 1946 r. nadleśnictwo obejmuje Stanisław Sujecki. W roku 1952 pełni funkcje nadleśniczego Mieczysław Ignatjew. Od 1953 do 1959 r. nadleśniczym jest Marian Łaskawiec. Następcą jego aż do momentu utworzenia Nadleśnictwa Wieluń zostaje Bohdan Mórawski.
Historia gospodarowania w lasach Nadleśnictwa Wieluń
W latach 1945-1950 gospodarka prowadzona była na podstawie tzw. przybliżonej tabeli powierzchni klas wieku drzewostanów, rozmiar użytkowania był zgodny z ustalonym w oparciu o dane ww. tabeli.
Na lata pięćdziesiąte dla lasów ww. nadleśnictw powstały plany gospodarcze prowizorycznego urządzania lasu. W trakcie obowiązywania planów i zgodnie z wówczas obowiązującymi zasadami dużą część pozyskania prowadzono w rębniach gniazdowych, a co za tym idzie odnawiano pod osłoną drzewostanu.
Błędem tamtego okresu było stosowanie rębni gniazdowych w szerokim spektrum siedlisk, nawet na siedliskach borowych, gdzie niepowodzenie odnowienia na gniazdach przyczyniło się do zaniechania stosowania tej rębni.
Kolejne plany urządzania lasu - już definitywnego- zakładały stosowanie rębni gniazdowych i częściowych w znikomym rozmiarze.
Z analizy wykonania planów w latach siedemdziesiątych wynika, iż globalnie wykonano 109% zaprojektowanego użytkowania rębnego. W okresie tym projektowane były przeważnie rębnie zupełne, lecz dokonano z dobrym wynikiem odnowienia pod osłoną ok. 50 ha, co stanowiło 700% planu. Działanie takie wyprzedzało oficjalne zmiany w założeniach gospodarowaniem lasu, a zwłaszcza sposobie użytkowania i inicjowania nowego pokolenia drzew. Zastosowanie w gospodarce leśnej na szeroką skalę rębni złożonych, nacisk na wykorzystywanie naturalnego odnowienia lasu i ciągłość lasu wynikają z założeń "Ustawy o lasach" z 1991 r., która zaistniała dopiero w obecnie obowiązującym "Planie Urządzania Lasu" na okres 01.01.1997 do 31.12.2006 r.
Obecny kształt nadleśnictwa
Nadleśnictwo Wieluń wg stanu na 01.01.2009 r. składa się z 13 leśnictw, zorganizowanych w 3 obręby:
pow. ogólna | 7 480 ha | |
pow. ogólna | 3 059 ha | |
pow. ogólna | 7 194 ha | |
Łącznie powierzchnia Nadleśnictwa: * powierzchnia bez współwłasności |
17 733 ha* |
- Obręb Cisowa
- Obręb Czarnożyły
- Obręb Kraszkowice
Zasięg terytorialny nadleśnictwa wynosi 1463,50 tys. km2, i rozpościera się na obszarze województwa łódzkiego i opolskiego w 5 powiatach - wieluńskim, pajęczańskim, bełchatowskim, wieruszowskim i oleskim.
Większość lasów Nadleśnictwa Wieluń położona jest w VI Krainie Małopolskiej w dzielnicy Sieradzko - Opoczyńskiej, część zaś w Woźnicko-Wieluńskiej. Piękny krajobraz, wraz z licznymi walorami przyrodniczymi, oprócz pasjonatów doceni każdy turysta mogący odwiedzić nasze okolice.
Asset Publisher
Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji
Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji
Tytuł projektu:
Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych – kontynuacja (MRN3) - „Przebudowa zbiorników wodnych w leśnictwie Ożarów”
Podmioty realizujące projekt:
Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo Wieluń reprezentowane przez CKPŚ
Okres realizacji:
2024-2028
Cel główny projektu:
Wzmocnienie odporności nizinnych ekosystemów leśnych na zagrożenia związane ze zmianami klimatu poprzez realizację do końca 2028 r. kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych ukierunkowanych na zapobieganie powstawaniu lub minimalizację negatywnych skutków naturalnych zjawisk/ procesów klimatycznych takich jak susze i pożary, powodzie i podtopienia, intensywne lub długotrwałe opady atmosferyczne, ekstremalne przepływy wód w korytach, spływy powierzchniowe, niszczące działanie wód wezbraniowych.
Cele szczegółowe:
- Rozwój systemów małej retencji poprzez wykonanie obiektów i kompleksowych zadań gromadzących wodę do końca 2028 r.
- Rozwój systemów związanych z przeciwdziałaniem zbyt intensywnym spływom powodującym nadmierną erozję wodną na terenach nizinnych poprzez wykonanie obiektów do końca 2028 r.
Planowane działania:
W ramach projektu zrealizowana będzie przebudowa zespołu stawów znajdujących się w miejscowości Ożarów gmina Mokrsko, na terenie leśnictwa Ożarów. Z dotychczasowego układu 6 zbiorników wodnych połączonych paciorkowo i zasilanych wodami przepływającej w ich pobliżu rzeki Ożarki powstaną dwa akweny wodne o urozmaiconej linii brzegowej, zmiennym ukształtowaniu dna i głębokości o znacznie większych możliwościach retencji wody.
Planowany efekt rzeczowy:
Liczba wybudowanych urządzeń wodnych: 2 szt
Pojemność obiektów małej retencji: 350 000 m3
Objętość retencjonowanej wody: 300 000 m3
Dodatkowym wskaźnikiem realizacji projektu będzie podniesienie świadomości ekologicznej społeczeństwa poprzez stworzenie infrastruktury towarzyszącej zbiornikom wodnym w postaci tablic informacyjnych, ścieżek edukacyjnych i tarasów obserwacyjnych.
Projekt stanowi kontynuację działań realizowanych przez Lasy Państwowe w ramach projektów współfinansowanych z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 i 2014-2020.
Planowana wartość projektu:
Całkowity koszt realizacji projektu: 3 690 000 zł
Kwota wydatków kwalifikowalnych: 3 000 000 zł
Kwota dofinansowania z UE: 2 391 300 zł