Widok zawartości stron Widok zawartości stron

lasy nadlesnictwa

Pod zarządem Nadleśnictwa Wieluń znajduje się niemal 18 tys. ha lasów. Zasięg terytorialny to prawie 1500 km2. Nadleśnictwo Wieluń dzieli się na dwa obręby: Cisowa i Kraszkowice oraz trzynaście leśnictw: Cisowa, Ogroble, Budziaki, Ożarów, Marki, Czarnożyły, Sieniec, Radoszewice, Siemkowice, Mokry Las, Jodłowiec i Niżankowice 13 leśnictw. Obręby leśne: Cisowa, Czarnożyły i Kraszkowice.

Zgodnie z podziałem geograficznym kraju [Kondracki 1998], Nadleśnictwo Wieluń należy do następujących jednostek geograficznych Obszar: Europa Zachodnia, Podobszar: Pozaalpejska Europa Zachodnia, Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, Wyżyny Polskie, Podprowincja: Niziny Środkowopolskie oraz Wyżyna Śląsko-Krakowska.

Charakterystyka warunków przyrodniczych Nadleśnictwa Wieluń

Lasy Nadleśnictwa Wieluń położone są w VI Krainie Małopolskiej, w dwóch mezoregionach: Sieradzko-Łódzkim oraz Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej.

 

Klimat

  1. Temperatura

W latach 2009 – 2013 średnia roczna temperatura powietrza wynosiła 8, najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnia temperaturą 17,9, a najzimniejszym styczeń, kiedy średnia temperatura wynosi -3,3. Z prowadzonych obserwacji wynika że średni czas trwania lata termicznego to 90 dni, oraz około 200 dni bez okresu przymrozkowego w ciągu roku. Średnia roczna temperatura powietrza okresu wegetacyjnego wynosi: 16, średnia długość okresu wegetacyjnego wacha się od  200 do 210 dni. Analizując lata 2009 – 2013 można stwierdzić iż dominującymi typami pogody są: umiarkowana ciepła (252 dni), z opadem (165 dni), pochmurna (125 dni).

  1. Opady

Na podstawie informacji zawartych w „Pięcioletniej ocenie, jakości powietrza w województwie łódzkim w latach 2009 – 2013” opublikowanych przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Łodzi, można stwierdzić że na terenie nadleśnictwa suma największych opadów występuje w maju (119 mm), oraz w lipcu (111 mm), natomiast najniższe sumy opadów poniżej 50 mm odnotowuje się w lutym i marcu oraz w okresie od września do listopada. Średnia roczna suma opadów wacha się od 550 – 650 mm, natomiast w sezonie wegetacyjnym jest to 200 mm. Zachmurzenie nieba szacuj się na 125 dni przy czym najbardziej pochmurne miesiące to grudzień i listopad. Długość zalegania pokrywy śnieżnej 50 – 60 dni.

  1. Wiatry

Na obszarze Nadleśnictwa Wieluń w ciągu roku dominują wiatry o kierunkach: południowo-zachodnich, zachodnich i północno zachodnich. Jednakże udział poszczególnych kierunków wiatrów nie jest jednakowy w ciągu całego roku. W lecie przeważają wiatry o kierunku zachodnim i północno-zachodnim. Jesienią rośnie udział wiatrów przybierających kierunek wschodni i południowo-wschodni. Zimą przeważają wiatry wiejące z południowego-zachodu. Natomiast wiosna cechuje się względnie równomiernym rozkładem kierunków wiatru. Jednak dominującym kierunkiem jest zawsze kierunek zachodni, a wiatry wiejące z niego osiągają największe prędkości, wiatry te  w skali roku stanowią 17 – 23%.

 

 

Warunki hydrologiczne

 

Cały obszar Nadleśnictwa należy do zlewni Odry, która dominuje swoim zasięgiem, również zlewnie Warty wraz z jej systemami rzecznymi. Warta jest największą rzeką na terenie nadleśnictwa a jej całkowita długość w granicy zasięgu wynosi około 67 km. Na terenie Nadleśnictwa Wieluń nie występują duże naturalne zbiorniki wód stojących, w związku z czym ważną rolę odgrywają podmokłe tereny torfowo-bagienne, starorzecza, naturalne zbiorniki które powstały w wyniku przesunięcia się koryta rzeki, a w czasie wezbrań napełniane są wodami danej rzeki.

 

Warunki glebowe

 

Na gruntach nadleśnictwa wyróżniono 15 typów i 44 podtypu gleb. Dominującym typem są gleby rdzawe (60,74% powierzchni ogólnej nadleśnictwa), następnie bielicowe (20,03% powierzchni ogólnej nadleśnictwa) i brunatne (7,47% powierzchni ogólnej nadleśnictwa). Pozostałe 12 typów gleby zajmuje 11,76%.

Rzeźba terenu

Nadleśnictwo Wieluń charakteryzuje się płasko równinną, nisko pagórkowatą oraz nisko falistą rzeźbą terenu. Większość terenu stanowią równiny z miejscowymi niskimi pagórkami. Przeważającą część krajobrazu tworzą piaszczyste równiny polodowcowe, wzgórza morenowe i lokalnie występujące jurajskie ostańce wapienne. Spotykane są również zjawiska krasowe takie jak; studnie, leje, wywierzyska oraz jaskinie. Główną formą tego terenu jest wysoczyna morenowa zlodowacenia środkowopolskiego, charakteryzująca się płaskim, delikatnie falistym, z nielicznymi pagórkami poddanymi erozji obszarem.

 

 

Zasoby leśne

Na terenie Nadleśnictwa Wieluń wyróżniono 14 typów siedliskowych. Największą powierzchnię zajmują kolejno siedliska: boru mieszanego świeżego (BMśw) (33,23%), boru świeżego (Bśw) (31,85%), lasu mieszanego świeżego (LMśw) (13,44%), boru mieszanego wilgotnego (BMw) ( 10,76%) oraz lasu mieszanego wilgotnego (LMw) (4,32%).

W przypadku siedlisk borowych dominują drzewostany sosnowe. Sośniny panują również na siedliskach lasu mieszanego świeżego i lasu bagiennego. Siedliska lasu wilgotnego chrakteryzują się obecnością drzewostanów olszowych, natomiast drzewostany dębowe występują licznie na siedlisku lasu mieszanego świeżego.

 

Wskaźnik

Jednostka

Nadleśnictwo Wieluń

Przeciętna zasobność drzewostanów

m3/ha

298

Przeciętny wiek

Lata

66

Bieżący przyrost roczny

m3/ha

5,88

 

 

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

W Nadleśnictwie Wieluń trwają prace nad przygotowaniem oprysku agrolotniczego.

W związku z planowanym w Nadleśnictwie Wieluń opryskiem lotniczym chcielibyśmy przybliżyć opis zwalczanych owadów oraz przebieg zabiegu.

Kim dokładnie są ci sprawcy i jaki jest ich tryb życia? To chrabąszcz majowy i kasztanowiec. W ciągu dnia chrabąszcze nie są zbyt aktywne, odrętwiałe i ospałe przesiadują na roślinach żywicielskich. Dopiero podczas ciepłych, bezwietrznych wieczorów uaktywniają się i wtedy też odbywają swoją rójkę lecąc w korony drzew na tzw. żer regeneracyjny – na uzupełnianie energii. Ich celem są przede wszystkim różne gatunki drzew liściastych: zwłaszcza dęby, ale też buki, brzozy, klony, leszczyny, topole, wierzby, a także drzewa owocowe. Zdarza się im również ogryzać kwiaty sosen i igły modrzewi.

Chrabąszcz majowy - postać dorosła. fot. Kacper Bierowiec

 

#1 Skąd wiemy, że w tym roku należy wykonać oprysk?

Corocznie, w okresie 15 sierpnia – 30 września wykonuje się kontrolę występowania szkodników korzeni gleby (inaczej zapędraczenia gleby). Termin poszukiwań musi wyprzedzić czas w którym larwy schodzą głęboko do ziemi. Na powierzchniach zagrożonych, zgodnie z Instrukcją Ochrony Lasu wykonuje się doły próbne o wymiarach 1,0 x 0,5 m i głębokości co najmniej 0,5 m. Ziemię wykopaną z dołu przeszukuje się dokładnie w poszukiwaniu pędraków. Standardowo wyznacza się 6 dołów na ha, lecz w przypadku dużej ilości pędraków partię kontrolną można zwiększyć. Po dokonaniu kontroli dokumentację wraz ze znalezionymi owadami przekazuje się ekspertom z Zespołu Ochrony Lasu. Analizują oni zebrany materiał określając gatunki (po wyglądzie odwłoka), wiek (po szerokości puszki głowowej) i stopień zagrożenia (w zależności od siedliska, w oparciu o tabele z liczbami krytycznymi). Właśnie na tej podstawie ustala się prognozy i zalecenia dla dalszych działań. W sytuacji zagrożenia wykonuje się jeszcze do końca kwietnia kontrolę uzupełniającą mającą na celu potwierdzenie zagrożenia.

#2 Biologia owada

Rójka chrabąszcza rozpoczyna się pod koniec kwietnia, gdy temperatura gleby wzrasta ponad 10 °C. Pierwsze na powierzchnie wychodzą samce, a 10 dni po nich samice. Po kolejnych ok. 10 dniach żerowania i kopulacji składają one jaja w glebie (zwłaszcza na powierzchniach otwartych i nasłonecznionych) na głębokości 10-20 cm – 2-3 cykle po 10-30 szt. (a więc jedna samica od 20 - 90 jaj!). Po kolejnych 4 – 6 tygodniach wylęgają się pędraki, które żyją w próchnicznej warstwie gleby, a w 4 roku kalendarzowym, po ostatniej wylince schodzą na głębokość 30 – 60 cm i przepoczwarczają się. Po kolejnych 4 – 6 tygodniach pojawia się owad doskonały, który w tej formie spędza ostatnią zimę w glebie.

Cały opisany cykl trwa 4 lata i masowy wysyp chrabąszczy następuje właśnie co 4 lata.

#3 Rośliny żywicielskie

Owad dorosły chrabąszcza po wylocie z gleby żeruje w koronach drzew około dwóch tygodni i w tym czasie osłabia aparat asymilacyjny drzew. Korzysta on z miękkich świeżych liści, które właśnie się pojawiły. W ciągu dnia chrząszcze są odrętwiałe – siedzą na liściach i pędach. Intensywnie latają dopiero wieczorem. Imago żeruje najchętniej na liściach dębu, ale zdarzają się też na brzozie, buku czy klonie.

Najgroźniejsza jest larwa. Pędraki w pierwszym roku życia odżywiają się próchnicą i korzonkami traw. Wraz ze wzrostem żywią się coraz grubszymi korzeniami, uszkadzając system korzeniowy prawie wszystkich gatunków drzew i krzewów.  Stanowią w tej formie zagrożenie dla szkółek, upraw i młodników. Wyrządzają szkody także w rolnictwie i sadach. Charakterystycznym objawem, świadczącym o intensywnym żerowaniu pędraków jest usychanie sadzonek na znacznych obszarach młodego lasu. W młodnikach powodują one natomiast osłabienie i zamieranie młodych drzewek oraz ułatwiają atakowanie ich przez korzeniowca wieloletniego (grzyb patogeniczny).

#4 Oprysk

Gdy wszystkie dostępne metody profilaktyki i zwalczania (zróżnicowany skład gatunkowy, utrzymywanie zwarcia drzew w drzewostanie, opór biologiczny – ptaki, dziki, jeże, krety itd.) są niewystarczające, w roku masowego pojawu chrabąszczy podejmowana jest decyzja o wykonaniu oprysku lotniczego. Kluczową kwestią jest zaplanowanie go w czasie pomiędzy wylotem chrząszczy, a rozpoczęciem składania jaj przez samice – ok. 10 dni. Raz na 4 lata mamy więc tylko 10 dni szansy, aby coś zrobić. Biorąc pod uwagę, że jedna samica produkuje do 80 jaj, spóźnienie może nieść ze sobą poważne konsekwencje w przyszłości.

Wieloletnie obserwacje pozwalają nam określić rok w którym nastąpi rójka i określić jej nasilenie. W oparciu o te dane została podjęta decyzja o ograniczeniu populacji chrabąszcza z zastosowaniem oprysku lotniczego preparatem Mospilan 20SP. Został on dopuszczony decyzją Ministra Rolnictwa do stosowania w rolnictwie, ogrodnictwie i leśnictwie. Jest środkiem owadobójczym w formie proszku, rozpuszczalnym w wodzie, o działaniu kontaktowym i żołądkowym. Nie wymaga okresu karencji dla ludzi, zwierząt, a także pszczół. Ważną informacją jest, że należy zachować jedynie 14 dni okresu karencji od ostatniego zastosowania do dnia zbioru jakichkolwiek płodów runa leśnego. Przed opryskiem preparat Mospilan 20SP zostanie połączony z środkiem Ikar 95CE tzw. adiuwiantem (substancją pomocniczą) oraz wodą i w tej postaci rozpylony.

Dodatkowo informujemy, że na 7 dni przed planowanym zabiegiem zostaną Państwo poinformowani o przewidywanej jego dacie oraz podamy więcej szczegółów odnośnie akcji.

#5 Zabiegi agrolotnicze

Sprzęt który zostanie użyty do oprysku (np. samolot Dromader) musi mieć aktualne badania techniczne do stosowania środków ochrony roślin oraz być odpowiednio skalibrowany, aby dostosować dawkę środka. Pomagają w tym precyzyjne atomizery. Pilot znając mapę powierzchni zabiegu, w oparciu o dane GPS dobiera trasę przelotu opryskując tylko i wyłącznie wyznaczone oddziały.

W aktualnych komunikatach dotyczących zabiegu podajemy szeroki zakres dat. Spowodowane jest to faktem, że ostateczny termin zwalczania zostanie ustalony na podstawie obserwacji przebiegu rójki chrabąszczowatych oraz panujących warunków atmosferycznych. Sam zabieg lotniczy będzie trwał ok. 2 dni i tylko w tym krótkim czasie wprowadzony zostanie okresowy zakaz wstępu do lasu. Szczegółowe pisma informujące o oprysku zostaną wysłane m.in. do wszystkich zainteresowanych powiatów, gmin, sołectw czy kół pszczelarzy. Prosimy o przestrzeganie zakazu i dostosowanie się do ustaleń.

Monitoring zagrożenia ze strony chrabąszczy prowadzony jest wspólnym wysiłkiem leśników z nadleśnictw nadzorowanych przez RDLP w Łodzi, biura RDLP w Łodzi (merytoryczne wydziały, w tym szczególnie Wydział Ochrony Ekosystemów) oraz Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi, który jest specjalistycznym zespołem doradczo-opiniodawczym z zakresu ochrony lasu działającym w strukturach Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (badania, analizy, prognozowanie zagrożenia, ustalanie postępowania co do zagrożonych drzewostanów i planowanie zabiegów zwalczania). W działaniach ogromną rolę odgrywa tzw. metoda integrowanej ochrony drzewostanów, gdzie łączy się wiele metod ochrony lasu, a zwalczanie chemiczne traktowane jest jako ostateczność. Ważną rolę odgrywa profilaktyka i monitoring.