Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

lasy nadlesnictwa

lasy nadlesnictwa

Pod zarządem Nadleśnictwa Wieluń znajduje się niemal 18 tys. ha lasów. Zasięg terytorialny to prawie 1500 km2. Nadleśnictwo Wieluń dzieli się na dwa obręby: Cisowa i Kraszkowice oraz trzynaście leśnictw: Cisowa, Ogroble, Budziaki, Ożarów, Marki, Czarnożyły, Sieniec, Radoszewice, Siemkowice, Mokry Las, Jodłowiec i Niżankowice 13 leśnictw. Obręby leśne: Cisowa, Czarnożyły i Kraszkowice.

Zgodnie z podziałem geograficznym kraju [Kondracki 1998], Nadleśnictwo Wieluń należy do następujących jednostek geograficznych Obszar: Europa Zachodnia, Podobszar: Pozaalpejska Europa Zachodnia, Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, Wyżyny Polskie, Podprowincja: Niziny Środkowopolskie oraz Wyżyna Śląsko-Krakowska.

Charakterystyka warunków przyrodniczych Nadleśnictwa Wieluń

Lasy Nadleśnictwa Wieluń położone są w VI Krainie Małopolskiej, w dwóch mezoregionach: Sieradzko-Łódzkim oraz Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej.

 

Klimat

  1. Temperatura

W latach 2009 – 2013 średnia roczna temperatura powietrza wynosiła 8, najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnia temperaturą 17,9, a najzimniejszym styczeń, kiedy średnia temperatura wynosi -3,3. Z prowadzonych obserwacji wynika że średni czas trwania lata termicznego to 90 dni, oraz około 200 dni bez okresu przymrozkowego w ciągu roku. Średnia roczna temperatura powietrza okresu wegetacyjnego wynosi: 16, średnia długość okresu wegetacyjnego wacha się od  200 do 210 dni. Analizując lata 2009 – 2013 można stwierdzić iż dominującymi typami pogody są: umiarkowana ciepła (252 dni), z opadem (165 dni), pochmurna (125 dni).

  1. Opady

Na podstawie informacji zawartych w „Pięcioletniej ocenie, jakości powietrza w województwie łódzkim w latach 2009 – 2013” opublikowanych przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Łodzi, można stwierdzić że na terenie nadleśnictwa suma największych opadów występuje w maju (119 mm), oraz w lipcu (111 mm), natomiast najniższe sumy opadów poniżej 50 mm odnotowuje się w lutym i marcu oraz w okresie od września do listopada. Średnia roczna suma opadów wacha się od 550 – 650 mm, natomiast w sezonie wegetacyjnym jest to 200 mm. Zachmurzenie nieba szacuj się na 125 dni przy czym najbardziej pochmurne miesiące to grudzień i listopad. Długość zalegania pokrywy śnieżnej 50 – 60 dni.

  1. Wiatry

Na obszarze Nadleśnictwa Wieluń w ciągu roku dominują wiatry o kierunkach: południowo-zachodnich, zachodnich i północno zachodnich. Jednakże udział poszczególnych kierunków wiatrów nie jest jednakowy w ciągu całego roku. W lecie przeważają wiatry o kierunku zachodnim i północno-zachodnim. Jesienią rośnie udział wiatrów przybierających kierunek wschodni i południowo-wschodni. Zimą przeważają wiatry wiejące z południowego-zachodu. Natomiast wiosna cechuje się względnie równomiernym rozkładem kierunków wiatru. Jednak dominującym kierunkiem jest zawsze kierunek zachodni, a wiatry wiejące z niego osiągają największe prędkości, wiatry te  w skali roku stanowią 17 – 23%.

 

 

Warunki hydrologiczne

 

Cały obszar Nadleśnictwa należy do zlewni Odry, która dominuje swoim zasięgiem, również zlewnie Warty wraz z jej systemami rzecznymi. Warta jest największą rzeką na terenie nadleśnictwa a jej całkowita długość w granicy zasięgu wynosi około 67 km. Na terenie Nadleśnictwa Wieluń nie występują duże naturalne zbiorniki wód stojących, w związku z czym ważną rolę odgrywają podmokłe tereny torfowo-bagienne, starorzecza, naturalne zbiorniki które powstały w wyniku przesunięcia się koryta rzeki, a w czasie wezbrań napełniane są wodami danej rzeki.

 

Warunki glebowe

 

Na gruntach nadleśnictwa wyróżniono 15 typów i 44 podtypu gleb. Dominującym typem są gleby rdzawe (60,74% powierzchni ogólnej nadleśnictwa), następnie bielicowe (20,03% powierzchni ogólnej nadleśnictwa) i brunatne (7,47% powierzchni ogólnej nadleśnictwa). Pozostałe 12 typów gleby zajmuje 11,76%.

Rzeźba terenu

Nadleśnictwo Wieluń charakteryzuje się płasko równinną, nisko pagórkowatą oraz nisko falistą rzeźbą terenu. Większość terenu stanowią równiny z miejscowymi niskimi pagórkami. Przeważającą część krajobrazu tworzą piaszczyste równiny polodowcowe, wzgórza morenowe i lokalnie występujące jurajskie ostańce wapienne. Spotykane są również zjawiska krasowe takie jak; studnie, leje, wywierzyska oraz jaskinie. Główną formą tego terenu jest wysoczyna morenowa zlodowacenia środkowopolskiego, charakteryzująca się płaskim, delikatnie falistym, z nielicznymi pagórkami poddanymi erozji obszarem.

 

 

Zasoby leśne

Na terenie Nadleśnictwa Wieluń wyróżniono 14 typów siedliskowych. Największą powierzchnię zajmują kolejno siedliska: boru mieszanego świeżego (BMśw) (33,23%), boru świeżego (Bśw) (31,85%), lasu mieszanego świeżego (LMśw) (13,44%), boru mieszanego wilgotnego (BMw) ( 10,76%) oraz lasu mieszanego wilgotnego (LMw) (4,32%).

W przypadku siedlisk borowych dominują drzewostany sosnowe. Sośniny panują również na siedliskach lasu mieszanego świeżego i lasu bagiennego. Siedliska lasu wilgotnego chrakteryzują się obecnością drzewostanów olszowych, natomiast drzewostany dębowe występują licznie na siedlisku lasu mieszanego świeżego.

 

Wskaźnik

Jednostka

Nadleśnictwo Wieluń

Przeciętna zasobność drzewostanów

m3/ha

298

Przeciętny wiek

Lata

66

Bieżący przyrost roczny

m3/ha

5,88