Całość produkcji szkółkarskiej nadleśnictwa odbywa się w Szkółce Leśnej "Mierzyce".

Zbudowana na początku lat 60-tych, w chwili obecnej posiada 11 kwater produkcyjnych o łącznej powierzchni 4,79 ha. Umożliwia to pozostawienie rocznie około 50% pow. na ugory zielone i czarne. Produkcja materiału sadzeniowego odbywa się zarówno na powierzchni otwartej, jak i pod okapem drzewostanu - oraz w tunelach foliowych.

W roku 2015 produkcja sadzonek zajmowała 2,11 ha powierzchni. W tym czasie w szkółce znajdowało się ponad 20 gatunków w liczbie 2 mln szt.

Sadzonki te wykorzystywane są przez Nadleśnictwo do odnowień, zalesień, wprowadzania podszytów.

Duża ich ilość wykorzystywana jest do zalesień gruntów porolnych prywatnych własności  w ramach realizacji  Programów PROW 2007-2013 i  2014-2020.

Teren szkółki jest elementem leśnej ścieżki ekologicznej. Dzięki temu zwiedzający ją uczniowie, a nawet przedszkolaki poznają ciekawą pracę szkółkarzy i wzbogacają swoją wiedzę o otaczającym nas świecie natury. Spacer po szkółce daje niepowtarzalną okazję praktycznego sprawdzenia i wykorzystania zdobytej wiedzy.

Według planu urządzania lasu opracowanego na lata 2007-2016 średnie roczne zadania z zakresu hodowli przedstawiają się następująco:

W odnowieniach na powierzchni otwartej część zrębów podlega przebudowie (przy stosowaniu w pozyskaniu drewna rębni ID). Lite drzewostany sosnowe wzbogaca się o gatunki liściaste. Podejmowane są też działania zmierzające do uzyskania odnowień naturalnych sosny z samosiewów. Z dobrym skutkiem wykonano odnowienia zrębów poprzez siewy nasion sosny na zrębach. Część rębni złożonych odnawianych jest sztucznie, lecz podejmowane są działania do inicjowania powstawania odnowień naturalnych.

Do odnowień sztucznych wykorzystywane są nasiona z własnej bazy nasiennej, poza modrzewiem, świerkiem i jodłą, które muszą być sprowadzane z innych nadleśnictw.

W ostatnich latach przy wprowadzaniu podsadzeń produkcyjnych Nadleśnictwo zwiększyło nacisk na wprowadzanie do drzewostanów większej ilości jodły.

Założone uprawy wymagają wykonania zabiegów pielęgnacyjnych. Etat roczny pielęgnacji lasu to około 640 ha. Zalicza się tu pielęgnację gleby, czyszczenia wczesne i późne oraz wprowadzanie podszytów. Każdy z ww. zabiegów ma do spełnienia inne zadanie.

Pielęgnacja gleby ma na celu walkę z chwastami i stworzenie młodemu pokoleniu lasu warunków do swobodnego wzrostu. Bez pomocy człowieka sadzonki nie mają szans w walce o światło i pokarm z innymi roślinami. Ma to szczególne znaczenia w przypadku odnowień na powierzchniach otwartych, kiedy dostęp światła jest maksymalny oraz na żyźniejszych siedliskach, gdzie rośnie większa ilość zarówno chwastów jak i roślinności krzewiastej. Następnym etapem pielęgnacji drzewostanów są czyszczenia wczesne i późne. Czyszczenia wczesne wykonywane są do chwili zwarcia się drzew- wzajemnego przenikania się koron drzew. Zabieg ten ma umożliwić drzewom, które mają tworzyć skład drzewostanu, optymalne warunki wzrostu. Na uprawie rośnie kilka gatunków drzew i wykonywane cięcia mają na celu łagodzenie różnic na granicy styku gatunków. Usuwane są też egzemplarze chore, obumarłe i rosnące w zbyt gęstej więźbie, bądź niepożądane.

Wiosna to także okres zalesień gruntów porolnych prywatnych właścicieli. Realizując razem ze Starostami Powiatowymi program zalesień w ramach ustawy ( z 08 czerwca 2001 ).

Podstawowe zasady hodowlane przy zalesieniach:

• ROZPROSZENIE RYZYKA HODOWLANEGO - bogaty skład gatunkowy, dostosowany do siedliska, zróżnicowanie budowy przestrzennej i mało powierzchniowe formy zmieszania.
• ZMNIEJSZENIE RYZYKA HODOWLANEGO - zachowanie pełnego bogactwa genetycznego drzew leśnych, odpowiednia pielęgnacja d-stanu i siedliska.

Ze wstępnych wyliczeń wynika iż wiosną br zostanie wysadzone około 2 mln szt różnego rodzaju sadzonek drzew i krzewów leśnych.