Webcontent-Anzeige Webcontent-Anzeige

hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.

W Nadleśnictwie Wieluń odnowienia obejmują rocznie ok. 180 ha

Głównym celem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacenie lasów istniejących oraz kształtowanie nowych z respektowaniem warunków i procesów naturalnych przez:

  1. stopniowe osiąganie stanów równowagi dynamicznej w ekosystemach leśnych, a w szczególności zgodności biocenozy leśnej z warunkami biotowpów,
  2. zapewnianie produkcji drewna i innych użytków na zasadach reprodukcji rozszerzonej,
  3. kształtowanie pozaprodukcyjnych funkcji lasu oraz przyjaznych powiązań gospodarki leśnej z otoczeniem społeczno-gospodarczym na zasadzie sprzężeń zwrotnych.

Przy formułowaniu szczegółowych celów hodowli lasu, które zgodnie z art. 18 ustawy o lasach powinny być określone w planie urządzania lasu dla każdego drzewostanu i urządzanego obiektu. Należy wyróżnić następujące cele:

  • Cele perspektywiczne (długookresowe) - polegają na określeniu pożądanej postaci drzewostanu w wieku jego dojrzałości do odowienia i pożądanej postaci drzewostanu. Cele perspektywiczne wyraża się w gospodarczych typach drzewostanów dla poszczególnych siedlisk, położenia i warunków środowiska przyrodniczego oraz w wiekach dojrzałości drzewostanów do odnowienia (wiekach rębności), które sa określane w planach urządania lasu.
  • Cele etapowe (średniookresowe) - obejmują od kilkunastu do kilkudziesięciu lat, które powinny być realizacyjnym rozwinięciem celów perspektywicznych, zgodnie z naturalna dynamiką rozwoju drzewostanu od fazy inicjalnej do starzenia się i odnowienia. Cele średniookresowe powinny uwzględniać potrzebę wprowadzania ewentualnych korekt w aktualnym stanie drzewostanów, niezbędnych dla osiągnięcia celów perspektywicznych.

Źródło: Zasady hodowli lasu

 

PIELĘGNACJA LASU

Celem pielęgnowania lasu jest osiągnięcie wysokiej produkcyjności i jakości, poprawy biologicznej odporności d-stanów, podniesienie stabilności, poprawa stanu sanitarnego lasu.

Są to czynności hodowlane wykonywane od założenia uprawy lub powstania samosiewu do osiągnięcia przez d-stan dojrzałości rębnej i służące wzmożeniu produkcji pod względem ilościowym i jakościowym.

Pielęgnacja lasu obejmuje wszystkie zabiegi związane z pięlęgnacją ekosystemu leśnego:

  1. Pielęgnacja siedliska
  2. Pielęgnacja biocenozy
  3. Pielęgnacja drzewostanu

Założone uprawy wymagają wykonania zabiegów pielęgnacyjnych. Etat roczny pielęgnacji lasu to około 640 ha. Zalicza się tu pielęgnację gleby, czyszczenia wczesne i późne oraz wprowadzanie podszytów. Każdy z ww. zabiegów ma do spełnienia inne zadanie.

Pielęgnacja gleby ma na celu walkę z chwastami i stworzenie młodemu pokoleniu lasu warunków do swobodnego wzrostu. Bez pomocy człowieka sadzonki nie mają szans w walce o światło i pokarm z innymi roślinami. Ma to szczególne znaczenia w przypadku odnowień na powierzchniach otwartych, kiedy dostęp światła jest maksymalny oraz na żyźniejszych siedliskach, gdzie rośnie większa ilość zarówno chwastów jak i roślinności krzewiastej. Następnym etapem pielęgnacji drzewostanów są czyszczenia wczesne i późne.

Czyszczenia wczesne wykonywane są do chwili zwarcia się drzew- wzajemnego przenikania się koron drzew. Zabieg ten ma umożliwić drzewom, które mają tworzyć skład drzewostanu, optymalne warunki wzrostu. Na uprawie rośnie kilka gatunków drzew i wykonywane cięcia mają na celu łagodzenie różnic na granicy styku gatunków. Usuwane są też egzemplarze chore, obumarłe i rosnące w zbyt gęstej więźbie, bądź niepożądane.

Gdy nastąpi zwarcie odnowienia, mamy etap wykonywania czyszczeń późnych. Zabiegi wykonywane w tym czasie obejmują eliminację ze składu zbędnych domieszek, przerzedzanie zagęszczonych fragmentów, dalsze usuwanie z drzewostanu egzemplarzy chorych, obumierających i obumarłych.

Z chwilą zakończenia czyszczeń późnych kończy się etap selekcji negatywnej.

Następnym etapem pięlegnacji d-stanu są trzebieże (wczesne i późne). Mają one charakter selekcji pozytywnej - skupiamy się na tym, co najcenniejsze w d-stanie, zabezpieczamy te wartościowe składniki d-stanu, tak by osiągneły cel produkcyjny - d-stan w wieku rębności.

Trzebieże wczesne - to podstawowy etap przejściowy z selekcji negatywnej do pozytywnej - w nich typujemy drzewa dorodne - przyszly trzon d-stanu.

Trzebieże późne - w nich prowadzimy dalszą pielęgnację pojedyńczych składników d-stanu - drzew dorodnych, aż do osiągnięcia przez d-stan wieku rębności. Poprawiamy cięciami warunki wzrostu pozostawionych drzew - wytypowanych w selekcji, (warunki świetlne - regulowanie zwarcia, usuwanie drzew słabej jakości, drzew szkodliwych i cześci drzew pomocniczych względem drzewa dorodnego).

Cechy trzebieży:

  1. trzebież ma usuwać (składniki d-stanu)
  2. tworzyć drzewom pozostającym dogodne warunki wzrostu
  3. trzebieże zawsze zmniejszają końcową produkcyjność d-stanu (dostarczają użytków przedrębnych)
  4. trzebieże podnoszą odporność d-stanu, zdrowotność, produkcję grubszych i wartościowszych sortymentów, zwiększają walory estetyczne d-stanu

 

 
SZKÓŁKA LEŚNA "MIERZYCE"

 

Całość produkcji szkółkarskiej nadleśnictwa odbywa się w Szkółce Leśnej "Mierzyce".

Zbudowana na początku lat 60-tych, w chwili obecnej posiada 11 kwater produkcyjnych o łącznej powierzchni 4,79 ha. Umożliwia to pozostawienie rocznie około 50% pow. na ugory zielone i czarne. Produkcja materiału sadzeniowego odbywa się zarówno na powierzchni otwartej, jak i pod okapem drzewostanu - oraz w tunelach foliowych.

W roku 2015 produkcja sadzonek zajmowała 2,11 ha powierzchni. W tym czasie w szkółce znajdowało się ponad 20 gatunków w liczbie 2 mln szt.

Sadzonki te wykorzystywane są przez Nadleśnictwo do odnowień, zalesień, wprowadzania podszytów.

Duża ich ilość wykorzystywana jest do zalesień gruntów porolnych prywatnych własności  w ramach realizacji  Programów PROW 2007-2013 i  2014-2020.

Teren szkółki jest elementem leśnej ścieżki ekologicznej. Dzięki temu zwiedzający ją uczniowie, a nawet przedszkolaki poznają ciekawą pracę szkółkarzy i wzbogacają swoją wiedzę o otaczającym nas świecie natury. Spacer po szkółce daje niepowtarzalną okazję praktycznego sprawdzenia i wykorzystania zdobytej wiedzy.

 

ODNOWIENIA I ZALESIENIA
 
  "Dzieła twoje od ciebie trwalsze są, człowieku,
stój i nie śmiej z niezmierną mierzyć się naturą"
 
  T. Zaborowski  
 

 


Według planu urządzania lasu opracowanego na lata 2007-2016 średnie roczne zadania z zakresu hodowli przedstawiają się następująco:

W odnowieniach na powierzchni otwartej część zrębów podlega przebudowie (przy stosowaniu w pozyskaniu drewna rębni ID). Lite drzewostany sosnowe wzbogaca się o gatunki liściaste. Podejmowane są też działania zmierzające do uzyskania odnowień naturalnych sosny z samosiewów. Z dobrym skutkiem wykonano odnowienia zrębów poprzez siewy nasion sosny na zrębach. Część rębni złożonych odnawianych jest sztucznie, lecz podejmowane są działania do inicjowania powstawania odnowień naturalnych.

Do odnowień sztucznych wykorzystywane są nasiona z własnej bazy nasiennej, poza modrzewiem, świerkiem i jodłą, które muszą być sprowadzane z innych nadleśnictw.

W ostatnich latach przy wprowadzaniu podsadzeń produkcyjnych Nadleśnictwo zwiększyło nacisk na wprowadzanie do drzewostanów większej ilości jodły.

Założone uprawy wymagają wykonania zabiegów pielęgnacyjnych. Etat roczny pielęgnacji lasu to około 640 ha. Zalicza się tu pielęgnację gleby, czyszczenia wczesne i późne oraz wprowadzanie podszytów. Każdy z ww. zabiegów ma do spełnienia inne zadanie.

Pielęgnacja gleby ma na celu walkę z chwastami i stworzenie młodemu pokoleniu lasu warunków do swobodnego wzrostu. Bez pomocy człowieka sadzonki nie mają szans w walce o światło i pokarm z innymi roślinami. Ma to szczególne znaczenia w przypadku odnowień na powierzchniach otwartych, kiedy dostęp światła jest maksymalny oraz na żyźniejszych siedliskach, gdzie rośnie większa ilość zarówno chwastów jak i roślinności krzewiastej. Następnym etapem pielęgnacji drzewostanów są czyszczenia wczesne i późne. Czyszczenia wczesne wykonywane są do chwili zwarcia się drzew- wzajemnego przenikania się koron drzew. Zabieg ten ma umożliwić drzewom, które mają tworzyć skład drzewostanu, optymalne warunki wzrostu. Na uprawie rośnie kilka gatunków drzew i wykonywane cięcia mają na celu łagodzenie różnic na granicy styku gatunków. Usuwane są też egzemplarze chore, obumarłe i rosnące w zbyt gęstej więźbie, bądź niepożądane.

 

 


 

Wiosna to także okres zalesień gruntów porolnych prywatnych właścicieli. Realizując razem ze Starostami Powiatowymi program zalesień w ramach ustawy ( z 08 czerwca 2001 ).

Podstawowe zasady hodowlane przy zalesieniach:

 

  • ROZPROSZENIE RYZYKA HODOWLANEGO - bogaty skład gatunkowy, dostosowany do siedliska, zróżnicowanie budowy przestrzennej i mało powierzchniowe formy zmieszania.
  • ZMNIEJSZENIE RYZYKA HODOWLANEGO - zachowanie pełnego bogactwa genetycznego drzew leśnych, odpowiednia pielęgnacja d-stanu i siedliska.

Ze wstępnych wyliczeń wynika iż wiosną br zostanie wysadzone około 2 mln szt różnego rodzaju sadzonek drzew i krzewów leśnych.

 

 

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

Zwalczanie chrabąszcza majowego oraz kasztanowca

W Nadleśnictwie Wieluń trwają prace nad przygotowaniem oprysku agrolotniczego.

W związku z planowanym w Nadleśnictwie Wieluń opryskiem lotniczym chcielibyśmy przybliżyć opis zwalczanych owadów oraz przebieg zabiegu.

Kim dokładnie są ci sprawcy i jaki jest ich tryb życia? To chrabąszcz majowy i kasztanowiec. W ciągu dnia chrabąszcze nie są zbyt aktywne, odrętwiałe i ospałe przesiadują na roślinach żywicielskich. Dopiero podczas ciepłych, bezwietrznych wieczorów uaktywniają się i wtedy też odbywają swoją rójkę lecąc w korony drzew na tzw. żer regeneracyjny – na uzupełnianie energii. Ich celem są przede wszystkim różne gatunki drzew liściastych: zwłaszcza dęby, ale też buki, brzozy, klony, leszczyny, topole, wierzby, a także drzewa owocowe. Zdarza się im również ogryzać kwiaty sosen i igły modrzewi.

Chrabąszcz majowy - postać dorosła. fot. Kacper Bierowiec

 

#1 Skąd wiemy, że w tym roku należy wykonać oprysk?

Corocznie, w okresie 15 sierpnia – 30 września wykonuje się kontrolę występowania szkodników korzeni gleby (inaczej zapędraczenia gleby). Termin poszukiwań musi wyprzedzić czas w którym larwy schodzą głęboko do ziemi. Na powierzchniach zagrożonych, zgodnie z Instrukcją Ochrony Lasu wykonuje się doły próbne o wymiarach 1,0 x 0,5 m i głębokości co najmniej 0,5 m. Ziemię wykopaną z dołu przeszukuje się dokładnie w poszukiwaniu pędraków. Standardowo wyznacza się 6 dołów na ha, lecz w przypadku dużej ilości pędraków partię kontrolną można zwiększyć. Po dokonaniu kontroli dokumentację wraz ze znalezionymi owadami przekazuje się ekspertom z Zespołu Ochrony Lasu. Analizują oni zebrany materiał określając gatunki (po wyglądzie odwłoka), wiek (po szerokości puszki głowowej) i stopień zagrożenia (w zależności od siedliska, w oparciu o tabele z liczbami krytycznymi). Właśnie na tej podstawie ustala się prognozy i zalecenia dla dalszych działań. W sytuacji zagrożenia wykonuje się jeszcze do końca kwietnia kontrolę uzupełniającą mającą na celu potwierdzenie zagrożenia.

#2 Biologia owada

Rójka chrabąszcza rozpoczyna się pod koniec kwietnia, gdy temperatura gleby wzrasta ponad 10 °C. Pierwsze na powierzchnie wychodzą samce, a 10 dni po nich samice. Po kolejnych ok. 10 dniach żerowania i kopulacji składają one jaja w glebie (zwłaszcza na powierzchniach otwartych i nasłonecznionych) na głębokości 10-20 cm – 2-3 cykle po 10-30 szt. (a więc jedna samica od 20 - 90 jaj!). Po kolejnych 4 – 6 tygodniach wylęgają się pędraki, które żyją w próchnicznej warstwie gleby, a w 4 roku kalendarzowym, po ostatniej wylince schodzą na głębokość 30 – 60 cm i przepoczwarczają się. Po kolejnych 4 – 6 tygodniach pojawia się owad doskonały, który w tej formie spędza ostatnią zimę w glebie.

Cały opisany cykl trwa 4 lata i masowy wysyp chrabąszczy następuje właśnie co 4 lata.

#3 Rośliny żywicielskie

Owad dorosły chrabąszcza po wylocie z gleby żeruje w koronach drzew około dwóch tygodni i w tym czasie osłabia aparat asymilacyjny drzew. Korzysta on z miękkich świeżych liści, które właśnie się pojawiły. W ciągu dnia chrząszcze są odrętwiałe – siedzą na liściach i pędach. Intensywnie latają dopiero wieczorem. Imago żeruje najchętniej na liściach dębu, ale zdarzają się też na brzozie, buku czy klonie.

Najgroźniejsza jest larwa. Pędraki w pierwszym roku życia odżywiają się próchnicą i korzonkami traw. Wraz ze wzrostem żywią się coraz grubszymi korzeniami, uszkadzając system korzeniowy prawie wszystkich gatunków drzew i krzewów.  Stanowią w tej formie zagrożenie dla szkółek, upraw i młodników. Wyrządzają szkody także w rolnictwie i sadach. Charakterystycznym objawem, świadczącym o intensywnym żerowaniu pędraków jest usychanie sadzonek na znacznych obszarach młodego lasu. W młodnikach powodują one natomiast osłabienie i zamieranie młodych drzewek oraz ułatwiają atakowanie ich przez korzeniowca wieloletniego (grzyb patogeniczny).

#4 Oprysk

Gdy wszystkie dostępne metody profilaktyki i zwalczania (zróżnicowany skład gatunkowy, utrzymywanie zwarcia drzew w drzewostanie, opór biologiczny – ptaki, dziki, jeże, krety itd.) są niewystarczające, w roku masowego pojawu chrabąszczy podejmowana jest decyzja o wykonaniu oprysku lotniczego. Kluczową kwestią jest zaplanowanie go w czasie pomiędzy wylotem chrząszczy, a rozpoczęciem składania jaj przez samice – ok. 10 dni. Raz na 4 lata mamy więc tylko 10 dni szansy, aby coś zrobić. Biorąc pod uwagę, że jedna samica produkuje do 80 jaj, spóźnienie może nieść ze sobą poważne konsekwencje w przyszłości.

Wieloletnie obserwacje pozwalają nam określić rok w którym nastąpi rójka i określić jej nasilenie. W oparciu o te dane została podjęta decyzja o ograniczeniu populacji chrabąszcza z zastosowaniem oprysku lotniczego preparatem Mospilan 20SP. Został on dopuszczony decyzją Ministra Rolnictwa do stosowania w rolnictwie, ogrodnictwie i leśnictwie. Jest środkiem owadobójczym w formie proszku, rozpuszczalnym w wodzie, o działaniu kontaktowym i żołądkowym. Nie wymaga okresu karencji dla ludzi, zwierząt, a także pszczół. Ważną informacją jest, że należy zachować jedynie 14 dni okresu karencji od ostatniego zastosowania do dnia zbioru jakichkolwiek płodów runa leśnego. Przed opryskiem preparat Mospilan 20SP zostanie połączony z środkiem Ikar 95CE tzw. adiuwiantem (substancją pomocniczą) oraz wodą i w tej postaci rozpylony.

Dodatkowo informujemy, że na 7 dni przed planowanym zabiegiem zostaną Państwo poinformowani o przewidywanej jego dacie oraz podamy więcej szczegółów odnośnie akcji.

#5 Zabiegi agrolotnicze

Sprzęt który zostanie użyty do oprysku (np. samolot Dromader) musi mieć aktualne badania techniczne do stosowania środków ochrony roślin oraz być odpowiednio skalibrowany, aby dostosować dawkę środka. Pomagają w tym precyzyjne atomizery. Pilot znając mapę powierzchni zabiegu, w oparciu o dane GPS dobiera trasę przelotu opryskując tylko i wyłącznie wyznaczone oddziały.

W aktualnych komunikatach dotyczących zabiegu podajemy szeroki zakres dat. Spowodowane jest to faktem, że ostateczny termin zwalczania zostanie ustalony na podstawie obserwacji przebiegu rójki chrabąszczowatych oraz panujących warunków atmosferycznych. Sam zabieg lotniczy będzie trwał ok. 2 dni i tylko w tym krótkim czasie wprowadzony zostanie okresowy zakaz wstępu do lasu. Szczegółowe pisma informujące o oprysku zostaną wysłane m.in. do wszystkich zainteresowanych powiatów, gmin, sołectw czy kół pszczelarzy. Prosimy o przestrzeganie zakazu i dostosowanie się do ustaleń.

Monitoring zagrożenia ze strony chrabąszczy prowadzony jest wspólnym wysiłkiem leśników z nadleśnictw nadzorowanych przez RDLP w Łodzi, biura RDLP w Łodzi (merytoryczne wydziały, w tym szczególnie Wydział Ochrony Ekosystemów) oraz Zespołu Ochrony Lasu w Łodzi, który jest specjalistycznym zespołem doradczo-opiniodawczym z zakresu ochrony lasu działającym w strukturach Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (badania, analizy, prognozowanie zagrożenia, ustalanie postępowania co do zagrożonych drzewostanów i planowanie zabiegów zwalczania). W działaniach ogromną rolę odgrywa tzw. metoda integrowanej ochrony drzewostanów, gdzie łączy się wiele metod ochrony lasu, a zwalczanie chemiczne traktowane jest jako ostateczność. Ważną rolę odgrywa profilaktyka i monitoring.