Asset Publisher
Grzyby
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?
Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy znaleziony grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.
Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.
W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.
Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?
Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu: na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.
Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.
Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?
To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.
Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.
Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?
Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.
Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.
Asset Publisher
Asset Publisher
Łowiectwo
Łowiectwo
Nadleśnictwo Wieluń realizuje zadania z zakresu łowiectwa zgodnie z ustawa Prawo łowieckie z 13 października 1995 roku poprzez zatwierdzane przez Nadlesniczego rocznych planów łowieckich dla 22 dzierżawionych obwodów łowieckich, a także uczestniczy jako podmiot współdziałający przy wykonywaniu inwetaryzacji zwierzyny ww. obwodach łowieckich. Nadleśnictwo prowadzi także gospodarkę łowiecką w ramach Ośrodka Hodowli Zwierzyny, który stanowi wyłączony z wydzierżawienia obwód łowiecki.
W myśl art. 28 ustawy Prawo Łowieckie nadleśnictwo prowadzi gospodarkę łowiecką realizując założenia:
- Prowadzenie wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażanie nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa.
- Prowadzenie badań naukowych.
- Odtwarzanie populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących.
- Prowadzenie szkoleń z zakresu łowiectwa.
Spełniając założenia ustawy Nadleśnictwo Wieluń organizuje spotkania oraz narady na terenie Ośrodka Hodowli Zwierzyny dla kół łowieckich oraz przedstawicieli organizacji związanych z gospodarką łowiecką prezentując swoje osiągnięcia w zakresie zagospodarowania zarądzanego przez siebie obwodu łolwieckieg ooraz wdrażane nowych rozwiązań z zakresu prowadzenia gospodarki łowieckiej.
Zarządzany przez nadleśnictwo Ośrodek Hodowli Zwierzyny stanowi obwód łowiecki leśny o powierzchni 9589 ha, tym powierzchnia gruntów leśnych wynosi 4311 ha. Powierzchnia po wyłączeniach (art. 26 ustawy Prawo Łowieckie) wynosi 9359 ha. OHZ znajduje się w centralnej części Nadleśnictwa. Teren Ośrodka Hodowli Zwierzyny obfituje w zwierzynę grubą oraz drobną. Wśród gatunków zwierzyny grubej bytujących na terenie obwodu spotakć możemy: łosie, jelenie, sarny oraz dziki.
Obwód Nadleśnictwa Wieluń jest miejscem dobrze udostępnionym i przygotowanym dla myśliwego jak i dla zwierzyny. Faktem potwierdzającym powyższą tezę jest wyposażenie obwodu w liczne urządzenia łowieckie tj.: paśniki, lizawki służące do podawania niezbędnych dla zwierzyny soli mineralnych, ambon stałye oraz przenośne przyczyniające się do zwiększenia bezpieczeństwa prowadzonych polowań. Na terenie OHZ funkcjonują przeznaczone dla zwierzyny poletka łowieckie.
Nadlesnictwo Wieluń dba o polepszanie warunków bytowania zwierzyny w sezonie zimowym tj. w okresie gdy temperatura w dłuższym okresie spada poniżej 0oC i zalega gruba pokrywa śnieżna prowadząc dokarmianie zwierzyny poprzez wykładanie karmy treściwej (ziarna zbóż) oraz soczystej (buraki, ziemniaki). Teren obwodu obfituje również w wodę z uwagi na liczne cieki wodne, przepływającą rzekę wartę jak i również zbiorniki wodne przeznaczone do celów przeciwpożarowych zaadaptowane na potrzeby wodopojów.
Z uwagi na coraz większy problem szkód w uprawach rolnych powodowanych przez zwierzynę prowadzone są na terenie obwodu nadleśnictwa prace ograniczające ich występowanie. W ramach ograniczania szkód od zwierzyny prowadzi się zabezpieczanie upraw rolnych przez stosowanie dozoru pól uprawnych przez myśliwych posiadających stosowne upoważnienia, grodzenia upraw za pomocą siatki, pastuchów, stosowanie substancji zapachowych, a także wykonywane są pasy zaporowe (pasy gruntu na których przytalerzowane zostają ziarna zbóż przeznaczone do żerowania dla dzików).